Síndrome de Stendhal
Onte, por segunda vez, tiven o que creo que foi a síndrome de Stendhal. A primeira vez foi hai uns anos, aquí. Aínda que poda parecer moi romántico, non é nada agradable. Nunca deixará de asombrarme o preto que están o placer estético e a crise de ansiedade.
P.D: por certo que este lugar, en árabe, chamábase "a Vermella".
Marcadores: Idas de olla, Literatura