segunda-feira, outubro 27, 2008

Jazz is in America

Esta converteuse na anécdota da viaxe por excelencia. A Raíña en Bruxas, aburrida xa de pasear pola vila dos elfos e as fadas, trata de atopar marcha á pouco decente hora das dez e media da noite. No meu precario inglés, ocórreseme preguntarlle á recepcionista do hotel se coñece algún local de jazz por alí cerca (en Internet poñía que si, que Flandes en xeral ten bastante tradición de jazz en vivo) e recibe esta sorprendente contestación:

Recepcionista demasido aria: Jazz? Jazz music? (con cara de "esa música de negros?")
Eu: yes...
R.D.A: we don't have jazz. (pronunciando "jazz" como con noxo)
Eu: ??? (con cara de "que queres dicir, tipa?")
R.D.A: jazz is in America
Eu: sorry?
R.D.A: We don't have jazz, jazz is in America.

O que quería contestarlle, e non puiden polo meu escaso dominio lingüístico, era: imos ver, loira. Eu veño da outra punta de Europa, dunha vila bastante mais pequena ca esta, e si hai jazz. We have jazz. Que me estás contando? Hai outra cousa que se pronuncie igual que jazz en flamenco e que sexa de mal gusto? Estouche preguntando sen querer onde se pilla droga aquí, é unha clave secreta ou algo? Ou é que tes ordes expresas de mandar aos turistas só ao museo do chocolate?

No primeiro sitio no que entramos esa noite, ao azar, un fulano cantaba blues, bastante ben por certo. Pola do hotel, igual podía actuar o espírito de Billie Holiday esa noite, que eu non me ía enterar.

Marcadores: ,