O Outro Lado do Espello

Non son moi de comentar temas de actualidade, pero neste caso non podo eludir o tema candente (nunca mellor dito) do ano que comeza. En realidade, o que me resultou mais dolorosamente sorprendente non foi tanto o tema en sí, que xa tod@s coñecemos, senón as reaccións que lin aquí, aquí e incluso aquí.

Para que non se diga que sempre lle meto caña á igrexa católica, neste blog hai estopa para todos. O Estado de Israel xoga coa imaxe de país "occidental" e civilizado fronte á barbarie islámica. Cando hai vítimas israelíes doen mais, porque son tan loiros, visten coma nós, van a restaurantes e discotecas. É un atentado en chan occidental. Os mortos palestinos son mortos xenéricos de calquera das guerras do mundo, nun campo de refuxiados de calquera parte do terceiro mundo, que é onde loxicamente deben de pasar estas cousas. Polo tanto, as posturas pro-sionistas que atopei ultimamente son un caso do mais puro e simple racismo. Os israelíes teñen razón porque son os nosos, os palestinos son os moros fanáticos e radicais.

Pero até que punto Israel é un estado moderno, occidental e chachi? En primeiro lugar, é un estado creado por unha crenza relixiosa, cousa xa bastante irregular. Non é un pobo expulsado do seu territorio que retorna a él, é unha secta que di que Deus lle prometeu ese territorio! E que por certo, é bastante mais amplo do que colle o actual Israel, e colle parte dos países limítrofes. Por outra banda, descoñezo se se define ou non como estado laico, aconfesional ou algo polo estilo, pero en calquera caso funciona como un estado confesional, o cal para min o equipara a calquera monarquía absoluta ou dictadura do mundo. Un país no que non existe o matrimonio civil, e no que os fillos fóra do matrimonio (relixioso, claro) teñen o status legal de bastardos e carecen na práctica de dereitos, e no que só os homes poden na práctica solicitar o divorcio. Un estado no que só so xudeos son cidadán de pleno dereito, e os crentes doutras relixións que viven neste territorio son cidadáns de segunda, é tal e como eu o entendo, un estado confesional, e o mais alonxado que podo pensar dun estado moderno, occidental e chachi. E estes son só uns poucos exemplos dunha lexislación que non coñezo con detalle.

Non podo entender outra xustificación da actuación de Israel, estes últimos días e en toda a súa historia, que unha xustificación racista á acción dun estado racista, unha xustificación islamófoba (arabófoba?) á acción dun estado integrista doutro signo.

Non sei por que o fanatismo xudeo nos ten que parecer mellor ou mais aceptable que o fanatismo doutro signo. Botámonos as mans á cabeza pola existencia dun estado islámico, pero vemos como normal e necesario que permaneza no mapa este outro ghetto relixioso. E ademáis, xustificamos a acción armada deste estado destinada a eliminar a outro grupo relixioso do seu territorio? Para min, o mais grave é que o xenocidio nazi, no canto de facelos reflexionar sobre o racismo ou a convivencia, deulles lexitimidade. E ideas.

P.D: tamén falan do tema Mario e Antuán, e mellor ca min :)