Maduración de Ostwald
Estiven horas mirando pola internés para explicar aquí, en tres patadas, o que é a maduración de Ostwald, pero non acabo de entendelo eu mesma e todo. Así que se hai algún enxeñeiro na sala,
este é o momento de que se manifeste. Ao que cheguei é, mais ou menos, a que é un fenómeno que rexe como se comportan as burbullas ou as pingas dun líquido nunha emulsión. As pingas pequenas tenden a baleirarse nas grandes mediante varios procesos, un dos cales é a maduración de Ostwald, que implica (creo) o desplazamento das moléculas individualmente, dende as pingas pequenas cara as grandes, polo outro medio que compón a emulsión.
Todo este rooollo ven a raíz da exposición do CGAC de Erick Beltrán, e da instalación que se chama así, Maduración de Ostwald. Eu son bastante ignorante no que a arte contemporánea se refire, pero esta cousa-rollo-obra gustoume moitísimo. Na foto non se apreza moito, pero ven sendo un mega-xornal (que ademáis despóis podes levar, encántanme as exposicións con agasallo) que empapela unha sala. As follas do xornal están cruzadas por liñas que unen cada sección, que representa un dos xeitos de organización da información ou do pensamento. Unha sección é "mapas", outra "listas", outra "símbolos" e así. Non sei se esa era a intención de Beltrán, pero para mi esta obra é un exemplo de como se pode conxugar ciencia e arte e que saia unha cousa superchula. Tamén é certo que estes temas, nos que a ciencia toca á súa vez case coa filosofía, préstanse moito a xogos conceptuais.
O mesmo xeito de facelo, en forma de xornal, lembra moito á configuración do noso cerebro: algo que está plegado sobre si mesmo e que ten un tamaño como A3, pero que se desplega ata encher unha sala enteira. Ademáis, está dividido en seccións, pero cada unha delas está conectada con todas as outras, igual que o cerebro procesa por unha banda a información visual, por outra a auditiva, etc., pero todo está interconectado.
Outra cousa que me gustou foi que fai referencia, non só ao xeito de almacenaxe, senón aos procesos que nos permiten diferenciar que información queremos conservar. Por exemplo, un recordo con contido emocional gárdase mellor que un sen el (é máis doado o número de teléfono do tío/tía espectacular do último venres que unha data histórica que cae nun exame). En cambio, na amnesia o que se perde é xustamente a información persoal, "emocional", no entanto os coñecementos académicos quedan intactos. Un esquece como se chama, pero sigue sabendo tocar o piano. Putadas do sistema.
O que si que non entendo para nada é que ten que ver Ostwald, as pingas emulsionadas e a maduración en todo isto.
Movemento de A Raíña Vermella @ 10:59 AM
moveron ficha: 11
